Σε ένα σετ τριών ηθοποιών η υποκειμενική μνήμη, η κρυμμένη ενοχή, η υποσυνείδητη και ανομολόγητη έλξη αναπτύσσονται μέσα σε μια ψυχρή και μυστηριακή ατμόσφαιρα. Ανάμεσα σε χαρακτήρες, που έχουν υπόσταση μόνο μέσα από τις μνήμες τους, η κειμενική προσέγγιση αποφεύγει να θαμπώσει μα επιχειρεί να κάνει συνένοχο το θεατή που εν τέλει αμφιβάλει για την ορθότητα των δικών του αναμνήσεων.